Floating on a balloon in Cappadocia
การได้ขึ้นบอลลูนเป็นอะไรที่เปิดโลกมาก แนะนำเลย ไม่ว่าจะที่แคปปาโดเกีย ประเทศตุรกี พุกาม ประเทศเมียนมา หรือที่อื่น ๆ โดยเว็บไซต์ Fodor’s Travel ได้คัดสรรสถานที่ขึ้นบอลลูนที่สวยที่สุดในโลกเอาไว้ ใครสนใจตามไปอ่านได้ที่ https://www.fodors.com/news/photos/worlds-best-hot-air-balloon-rides
แน่นอนว่า การขึ้นบอลลูนที่แคปปาโดเกีย ได้ถูกจัดอันดับไว้ว่ามีความสวยงามโดย Fodor’s Travel เช่นกัน เนื่องจากที่นี่มีภูมิประเทศแปลกตา ลักษณะเป็นแท่งหินสูงต่ำที่เรียกกันว่า “fairy chimney” หรือ “ปล่องนางฟ้า” หินถูกพัดกร่อนให้ได้รูปทรงนี้โดยธรรมชาติจากแรงลม แรงน้ำ ตลอดจนแรงจากภูเขาไฟที่มีพลังซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไป
ที่แคปปาโดเกียนี้ เราจะขึ้นบอลลูนกันตอนเช้ามาก ออกจากโรงแรมฟ้ายังไม่สว่าง ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นช่วงที่กำลังขึ้นบอลลูนพอดี
สำหรับการขึ้นบอลลูนของเราครั้งนี้ เราได้ขึ้นบอลลูนใหญ่ ขนาดความจุ 20 คน ไม่มีประตู ต้องปีนเข้าอย่างเดียว สูงเอาการอยู่ เพราะฉะนั้นขอให้นุ่งกางเกงแบบทะมัดทะแมงนะคะ พอปีนเข้าไปยืนแล้วจะมีเข็มขัดนิรภัยมารัดเอวเราไว้ รู้สึกปลอดภัยขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง
ตามเทคนิคที่แนะนำกันมาก็คือ ถ้าใครอยากได้รูปสวย ให้ขึ้นคนท้าย ๆ จะได้ยืนท้ายลำบอลลูน สามารถถ่ายรูปเรากับบอลลูนท้ายลำแบบไม่มีเสาบัง แต่ส่วนตัวเราไม่ซีเรียสเรื่องถ่ายรูป เลยปีนขึ้นไปก่อนใครเพื่อน จะได้อยู่อยู่จุดใกล้กัปตัน ดูว่าเขาบังคับบอลลูนยังไง ได้คุยกับคุณเค้าด้วย
เมื่อทุกคนประจำที่ รัดเข็มขัดเรียบร้อย กัปตันก็จะบรีฟทุกคนว่าต้องปฏิบัติตัวยังไงบ้าง จากนั้นก็เริ่มทำการบังคับบอลลูนให้ลอยขึ้น ทุกคนคะ การขึ้นบอลลูนไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เราเป็นคนกลัวความสูงและเป็นคนป๊อดมาก แต่ขึ้นบอลลูนนี่ไม่มีช่วงหวาดเสียวเลย เรารู้สึกมั่นคงปลอดภัยมาก
โฉมหน้าคุณกัปตันของเรา คุณเค้าบอกว่าทิศทางบอลลูนบังคับไม่ได้ แล้วแต่ลมจะพาเราไปทางไหน ทำได้แค่บังคับให้สูงขึ้น หรือต่ำลง ผ่านการเพิ่มหรือลดลมร้อนที่พ่นเข้าไปในบอลลูนเท่านั้น ตลอดเส้นทางคุณกัปตันก็จะคอยวิทยุสื่อสารกับคนข้างล่างตลอด ว่าลอยมาทางไหนแล้ว จะแลนด์ตรงไหน ให้เอารถมารับ บอลลูนจะแลนดิ้งลงบนท้ายรถลากแบบนี้เลย กัปตันและคนขับรถรับเก่งมาก ลงพอดีเป๊ะ
กัปตันเค้าจะสอนเราก่อนว่า เวลาลง ให้ย่อตัวเหมือนกุ้ง มือจับแล้วเอาหลังพิงตะกร้าบอลลูนไว้ กันกระแทก แต่พอเอาเข้าจริง ลงนิ่มมาก ไม่มีความกระแทกอะไรเลย พอบอลลูนลงจอดสำเร็จ กัปตันก็มาเปิดแชมเปญฉลองกับพวกเรา “รู้ไหม ทำไมต้องฉลอง” คุณกัปตันถาม ก่อนตอบเองว่า “ฉลองที่รอดมาได้ไง”
นั่นสินะ…อยู่บนฟ้า มองลงมาทุกอย่างเล็กจิ๋ว เราลอยอยู่ก็เป็นแค่ฝุ่นเล็ก ๆ ของจักรวาล…ปัญหาใด ๆ ไม่มีอะไรใหญ่เกินแบกเลย ได้ฝากชีวิตไว้ในมือกัปตัน คนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก ถ้าเขาพลาด ตกจากความสูง 1,800 เมตร คือตายอย่างเดียว ชีวิตจึงไม่ใช่สิ่งที่เราควบคุมเองได้ทุกอย่าง…
